Karanlık bir limandım seni bulduğumda,

Gözlerinden çıkan fer ile aydınlandım.

Nefesini hissedemediğim günlerde,

Yazdığın iki satırla umutlandım.

Yapraklarını sarsın diye gün ışığı,

Hani beklar ya çiçekler sabahı.

Bende seni bekler oldum 

Sarsın diye beni gönlünün kuşağı.

Yürek hapsolmuş farkında değil,

Dil şair olmuş kendinde değil.

Gönül hasret kalmış

Akıl diyor rüya değil.